Tutu Puoane & Brussels Jazz Ochestra tiltle: We Have a Dream music: jazz year: 2018 label: SoulFactory Records release date: february 08, 2018 info artist: Tutu Puoane - BJO © Rootsville 2018

Na het eerste succes door de samenwerking van het Brussels Jazz Orchestra met Tutu Puoane (Mama Africa - 2011) kon een vervolg uiteraard niet uitblijven. Dat komt er bij de release van hun gezamenlijke tweede album 'We Have a Dream'. Het album zal worden uitgegeven bij 'SoulFactory Records' van Ewout Pierreux en Tutu Puoane. De release is op 8 februari waarna er een release party wordt voorzien op 23 februari in 'De Singel' te Antwerpen.

Tutu Puoane werd geboren in Atteridgeville, Pretoria en daarmee bevinden we ons in Zuid-Afrika. Tutu studeerde 'jazz vocals' aan de 'University of Cape Town' en aan het 'Conservatorium van Den Haag'. Dat ze in Europa verzeilde kunnen we danken aan Jack van Poll die ze leerde kennen tijdens zijn verblijf in Cape Town. Vandaag de dag groeide Tutu Puoane uit tot een gedreven 'jazz singer' en bracht met haar eigen band eerst de albums 'Song' (2007) en 'Quiet Now' (2009) uit. Door de positieve recensies werd Tutu uitgenodigd door het BJO voor een samenwerking op het album 'Mama Africa' (2011), een tribute aan Miriam Makeba. Het album ontving dat jaar de 'South African Music Award' voor 'Best Traditional Jazz Album'. Bij 'SoulFactory Records' bracht ze vervolgens de albums 'Breathe' (2012), 'Ilanga' (2014) en 'The Joni Mitchell Project Live' (2017) uit. Door haar verblijf in Antwerpen kan ze België als haar tweede thuis aanzien.

Het 'Brussels Jazz Orchestra' heeft er al een hele geschiedenis op zitten. Het werd opgericht in 1993 en werd tevens het huisorkest van 'Flagey' te Brussel. Momenteel bestaat dit 'BJO' uit 17 musici onder de artistieke leiding van saxofonist Frank Vaganeé. Opmerkelijk is dat dit 'BJO' zich onderscheidt van de rest door zich niet toe te leggen op het brengen van 'standards' en net daardoor is ook het een logische gevolg voor de samenwerking met Tutu Puoane. De unieke creaties van arrangementen en de passie bij het uitvoeren ervan levert een resultaat van hoogstaande jazz met een eigen dynamische sound, een band waar iedere muzikant als een briljante solist wordt aanzien. Mede door hun status van dienst werd dit 'BJO' ook erkend door de Vlaamse regering.

De inspiratie voor het maken van 'We Have a Dream' werd geput uit de 50ste verjaardag op de moord van 'Martin Luther King' (1929-1968) en refereert natuurlijk naar zijn legendarische toespraak 'I Have a Dream' tijdens de betoging in 1963 op de trappen van het 'Lincoln Memorium'. Door zijn verzet tegen rassenscheiding destijds staat de Zuid-Afrikaanse Tutu Puoane uiteraard op de eerste plaats om dit plaatje in te vullen. In samenwerking met 'Amnesty International' is ook dit album weer een kreet voor rechtvaardigheid en een universele boodschap die vandaag de dag misschien nog actueler is dan toen. Voor de samenstelling van de nummers doken Tutu Puoane en Frank Vaganeé in hun persoonlijk archief van platen waarbij een selectie werd gemaakt een reeks van wereldwijde protestsongs in diverse genres. De songs werden in nieuwe arrangementen voor jazzorkest gegoten door arrangeurs van binnen en buiten het 'BJO' met name Bert Joris, Michell Herr, Gyuri Spies, Lode Mertens en Alan Ferber.

Het werd een selectie van 12 nummers die stuk voor stuk als 'legacy' bijdragen tegen onderdrukking en ongelijkheid. Opener van deze 'We Have a Dream' is 'Why? (The King is Dead)', geschreven door Gene Taylor en in 1967 opgenomen door 'Nina Simone'. Mede door de samenhang van het 'BJO' en de zeer aangename klankkleur is dit een begin in alle rust al staat het gevoel in stil contrast met de lyrics die betrekking hebben op de dood van Dr. Martin Luther King. Met de liefde voor het repertoire van Joni Mitchel kan en mag het daaropvolgende 'Big Yellow Taxi' uiteraard niet ontbreken op dit album. Destijds een zeer geëngageerd politiek nummer in de trend van deze Canadese singer-songwriter.

Het was de Brit Sting die het daaropvolgende 'They Dance Alone' schreef in 1987. Het is een protest song tegen het regime van de Chileense president Pinochet, een regime dat het leven koste aan duizenden in de periode van 1973 en 1990. Een nummer dat ook in een Spaanse versie werd opgenomen met als titel' Ellas Danzan Solas'. Zonder dat je de Afrikaanse lyrics verstaat voel je aan de stem van Tutu Puoane dat 'Not Yet Uhuru' een aangrijpend nummer is. Mede door de conversatie tussen klarinet en baritonsaxofoon gevolgd door een trombone solo en het in twee talen gezongen nummer voel je haast levendig de strijd die de Keniaanse vrouwen hebben gevochten voor hun onafhankelijkheid. Een strijd die haast verloren gegaan is in de geschiedenis.

Het hoeft niet alleen over oorlog en vrede te gaan in de politiek. Zo is er het prachtige arrangement voor Rod Steward's zijn 'The Killing of Georgie'. Een relaas over de dood van zijn homoseksuele vriend Georgie. Homoseksualiteit is vandaag de dag ook een punt van discussie. Hier gebracht in de swingende stijl uit de 30-tiger jaren. Ook 'Cherokee Louise' is een nummer van Joni Mitchell en is een muzikaal understatement over het leven op de straat voor jongeren. 'Inner City Blues (Make Me Wanna Holler)' is dan misschien wel mijn favoriete nummer omdat de soul van Marvin Gaye me tijdens mijn jeugd dierbaarder was dan de populaire popmuziek. Het is dank zij de selectie van dit nummer op deze 'We Have a Dream' dat ik nu pas eerlijk de schrijnende werkelijkheid in de 'ghetto' en de erbarmelijke economische situatie in deze gemeenschappen, door het lezen van de lyrics onder ogen ben beginnen zien. Net als bij de soul versie van Marvin Gaye is ook bij het 'BJO' dit nummer opgesplitst in twee ritmes. Explosief tegen het einde van het nummer moeten we toch onder ogen zien dat dit sinds 1971 nog steeds tot de werkelijkheid behoort...Oh make me wanna holler.

Ook al behaalde Donny Hathaway zijn grootste successen in de destijds populaire soul mogen we niet vergeten dat hij ook zijn eigen jazz trio had. Met nummers als de million hit 'The Ghetto', 'Little Ghetto Boy' en deze geselecteerde 'Someday We'll All Be Free' waren Donny Hathaway samen met Roberta Flack voorvechters voor de rechten van de zwarte bevolking in de Amerika. Dit nummer is steeds bij de zwarte bevolking aanzien als hun 'National Hymne'. 'It's Not Easy Being Green' is een nummer dat werd geschreven voor de legendarische serie 'The Muppet Show' door de Portugese componist Joe Rapaso. Mede door vertolkingen door onder meer Frank Sinatra, Lena Horn, Sophie Milman en Della Reese zouden we het haast als een 'jazz standard' gaan beschouwen, misschien niet wetend dat het hier een nummer betreft over de vaststelling om anders te zijn in deze wereld en daardoor moeilijk wordt geaccepteerd.

Met Stevie Wonder zijn 'Heaven Help Us All' komen we bij dit nummer tot een vaststelling dat alle onrecht en ongelijkheid in de wereld helaas enkel toeneemt waarbij we samen met Tutu Puoane en het 'Brussels Jazz Orchestra' voor het afsluitende nummer tot de conclusie komen dat oorlog soms als een spijtige oplossing wordt aanzien. 'War' werd geschreven als algemeen protest tegen de destijdse Vietnam oorlog...en kan zeker ook dienen voor de daaropvolgende vele anderen. We schreven destijds eind 60-tiger jaren en is er al veel veranderd? War? What it's good for? Absolutely NOTHING!!! Wie is er schuldig aan? dan is mijn antwoord de politiek.

Prachtig album met onwaarschijnlijk sterke arrangementen waarbij dit 'Brussels Jazz Orchestra' vollop tot ontplooiing kan komen. Een Tutu Puoane die zich vocaal volledig in iedere song weet in te leven waardoor de ingrijpendheid van de nummers de realiteit voorrang geeft op het muzikale ervan, en daardoor met de samenwerking van 'Amnesty International' nogmaals tot een nieuw statement kan uitgroeien. Een muzikaal epos waarbij we door het schrijven van deze recensie en het lezen van de teksten dichter bij de dagdagelijkse realiteit komen te staan, dichter dan bij het muzikale ervan, en is dit misschien wel de essentie van het album. Strange but it's the thruth. Doen we er iets aan voor we dood gaan?

tracks:

01 Why (The King Of Love Is Dead) arrangement: Michel Herr - solo: Pierre Drevet (bugel)
02 Big Yellow Taxi arrangement: Alan Ferber - solo: Nathalie Lories (piano)
03 They Dance Alone arrangement: Bert Joris - solo: Bo Van de Werf & Frank Vaganée (sax)
04 Not Yet Uhuru arrangement: Tutu Puoane
05 Four Woman arrangement: Gyuri Spies - solo: Marc Godfroid (trombone)
06 The Killing Of Georgie (pt I & II) arrangement: Gyuri Spies - solo: Jeroen Van Malderen (trompet)
07 Cherokee Louise arrangement: Alan Ferber - solo: Dieter Limbourg (alt-sax)
08 Inner City Blues (Makes me Wanna Holler) arrangement: Lode Mertens - solo: Lode Mertens (trombone) & Kurt Van Herck (tenor sax)
09 Someday We'll All Be Free arrangement:Bert Joris- solo: Frank Vanganée (alt sax)
10 It's Not Easy Being Green arrangement: Michel Herr - solo: Jos Machtel (contrabas)
11 Heaven Help Us All arrangement: Michel Herr - solo: Hendrik Breackman (gitaar)
12 War arrangement: Bert Joris - solo: Bart Defoort (tenor sax) & Toni Vitacolonna (drums)

musicians:

Tutu Puoane: vocals

Brussels Jazz Orchestra:

Frank Vaganée: altsaxofoon, sopraansaxofoon, dwarsfluit
Dieter Limbourg: altsaxofoon, sopraansaxofoon, klarinet, dwarsfluit
Kurt Van Herck: tenorsaxofoon, sopraansaxofoon, klarinet, dwarsfluit
Bart Defoort: tenorsaxofoon, sopraansaxofoon, klarinet
Bo Van der Werf: baritonsaxofoon, basklarinet
Marc Godfroid: trombone
Lode Mertens: trombone
Ben Fleerakkers: trombone
Frederik Heirman: trombone
Laurent Hendrick: bastrombone, bastuba
Serge Plume: trompet, bugel
Nico Schepers: trompet, bugel
Pierre Drevet: trompet, bugel
Jeroen Van Malderen: trompet, bugel
Nathalie Loriers: piano
Jos Machtel: contrabas
Toni Vitacolonna: drums